Protestantse gemeente

te Mijnsheerenland

World Servants 2018

Reisverslag

Op 9 augustus is de groep van Guatemala weer geland in Nederland. Wat was het een mooie periode met deze groep. We hebben gelachen en gehuild, samen zijn we door de ups-and-downs heen gekomen.

Op de heenreis zaten we allemaal vol enthousiasme want de reis waar we een jaar naar toegeleefd hadden ging eindelijk beginnen. Ook leerden we elkaar beter kennen. Na een lange reis kwamen we dan eindelijk op de plek van bestemming aan: Camp Canaan in Guatemala, het avontuur kon nu echt beginnen! Aangekomen werd het de tassen uitladen en deze naar boven slepen. We zaten op 1700 meter hoogte en onze slaapplaats lag nog iets hoger en de bouwplaats lag daar weer een stuk boven. Nadat alle spullen boven waren was het tijd om deze uit te pakken en ons klaar te maken voor de rest van de dag.

De volgende dagen stonden in het teken van bouwen en wennen aan een totaal ander zuurstofgehalte in de lucht. De eerste dagen waren we allemaal erg snel buiten adem en klaagden we over spierpijn. Eén ding wisten we op dat moment al wel: we zouden allemaal terugkomen met flinke kuit- en armspieren. De bouwmaterialen werden van beneden naar boven gesleept en soms zelfs weer terug naar beneden. Het puin van de bouw werd opgeruimd en mocht nog verder naar boven gebracht worden zodat er een weg gemaakt kon worden, zodat hopelijk een truck met de rest van de materialen wel naar boven kon rijden. Helaas bleek dit achteraf tevergeefse hoop geweest te zijn, één truck heeft het geprobeerd en deze mochten wij los gaan krijgen omdat die in de modder vast bleef zitten en met geen mogelijkheid meer voor of achteruit te krijgen was.

Ondanks dat we het dak er niet helemaal op hebben gekregen zijn we toch best ver gekomen. Het project was totaal anders dan anders. Doordat we nu aan het renoveren waren vonden we het zelf af en toe lastig om te zien of we daadwerkelijk verschil maakten en of we nou echt wel vorderden met de bouw. Gelukkig bleek dit wel zo te zijn. Dit vertelden de mensen en de kinderen die op het kamp aanwezig waren ons iedere dag namelijk opnieuw.

Het kinderwerk ging ook heel anders in zijn werk dan normaal. Zo hadden we op maandag iedere keer een opening en hadden we de dagen erna iedere dag 2x een uur kinderwerk. Het was lastiger om met de kinderen om te gaan omdat ze er maar een weekje waren. Wat inhoudt dat we twee verschillende groepen kinderen hebben gehad, en omdat ze ook naast ons kinderwerk hun eigen programma hadden. Toch was het weer erg mooi om te zien hoe de kinderen meededen met het kinderwerk en hoe leuk ze het vonden en hoe ze er over het geloof leerden.

We hebben verschillende cultuuruitjes gedaan. Zo zijn we naar een uitzichtpunt op het kamp gelopen. Hier hadden we prachtig uitzicht op de vulkanen en we zijn een weekend naar Guatemala-city geweest waar we een vulkaan hebben beklommen. Hier hebben we ook marshmallows boven een krater opgewarmd. Wat was dit waanzinnig om gedaan te hebben.

Mijn mooiste moment van dit project was toch wel de ontmoeting met mijn sponsorkind vanuit Compassion: Ana. Hier in Nederland leek het in eerste instantie niet te gaan lukken om haar te ontmoeten. Ik ben dankbaar dat dit uiteindelijk toch is gelukt! Het begon een beetje onwennig, omdat we elkaar voor de eerste keer zagen, maar aan het einde was het erg moeilijk afscheid nemen. Ik ben dankbaar dat ik deze kans heb gehad om haar beter te leren kennen.

Het is weer een tijd geweest om nooit te vergeten!

Marijke de Lange